Bij elk geschreven fragment wordt het geheel completer...
Zo zie je - Agenda
Cursus in bibliotheek Weert
'Schrijf met Esther: Creatief schrijven'
Vrijdagmiddagen van 13.30 - 16.00 uur
2023
29 sept. - 13 okt. - 27 okt. -
10 nov. - 24 nov. - 8 dec.
Reservedata: 15 dec. & 12 jan.
Inschrijven via Agenda Bibliotheek Weert
Sept. 23 - Schrijf met Esther: 'Creatief schrijven'' - informatie & aanmelden
Cursus in bibliotheek Weert
'Schrijf met Esther: Creatief schrijven'
Vrijdagmiddagen van 13.30 - 16.00 uur
2024
19 jan. - 2 febr. - 23 febr. -
8 mrt. - 22 mrt. - 5 apr.
Reservedata: 12 apr.
Inschrijven via Agenda Bibliotheek Weert
Januari 24 - Schrijf met Esther: 'Creatief schrijven'' - informatie & aanmelden
Zo zie je...
Zo zie je het
Zo zie je jou
Zo zie je…
'Zeg Esther, wat is dat een vreemde bedrijfsnaam: Zo zie je? Wat zie ik dan?'
Jezelf, je ziet jezelf! Je ziet jouw wereld, je ziet verbindingen, je ziet zóveel!
Schrijven is zoveel meer dan een 'leuke' tekst op papier zetten. Onderliggend gebeurt vanalles. Of dat wat er gebeurt, ontstaat via een tekst vanuit je eigen leven of via een creatieve tekst: je gaat steeds méér zien.Vandaar: Zo zie je!
Het bijzondere vind ik dat ieder precies ziet wat voor hem of haar klopt.
Voor de één is dat de ontdekking welk soort schrijven het beste ligt, voor de ander is dat een ontdekkingstocht in het eigen leven. En zoveel meer...
En wat beslist gebeurt.... heel simpel maar oh zo belangrijk:
Je hebt 'gewoon' plezier!
Vaak is het een combinatie van dingen die gebeuren.
Altijd met als basis:
Schrijven vanuit je kracht
Steeds zul je het merken:
'Zo zie je'.
Bij elk geschreven fragment wordt het geheel completer...
Schrijven in de natuur.
We verzamelen ons deze ochtend bij manege Venhof in Herkenbosch.
Een uitnodigende locatie in het Meinweggebied bij Roermond.
Zeven schrijflustigen hebben zich gemeld bij Esther. En ja, ze houden ook van wandelen.
Na een korte uitleg over schrijven in de natuur en hoe inspirerend dat kan zijn, gaan we op pad.
Op enkele A-viertjes kunnen we tijdens de ingelaste korte pauzes onze inspiratie en waarnemingen kwijt.
Op deze observatieplaatsen laten we onze zintuigen extra werken en ervaren wat die met ons doen.
Er ontstaan mooie vergelijkingen.
We genieten met volle teugen en ja, de natuur werkt voor ieder van ons inspirerend.
Na ongeveer een uur nestelen we ons in de zon op het terras van de manege. Er is heerlijke koffie en chocomel. We wisselen onze ervaringen uit. De sfeer is goed.
Na een korte pauze weer aan het werk.
Esther vraagt ons nog eens door onze aantekeningen te ’ wandelen’ en daarna in tien minuten een intuïtieve tekst te schrijven. Niet denken aan fictie of juist non-fictie. Gewoon wat er in je opkomt.
We vallen van de ene in de andere verbazing wanneer we ons resultaat vrijwillig aan elkaar voor lezen.
Niets moet alles mag. Het is jouw ervaring en jij beslist wat je er mee doet.
Heerlijk om op zo’n gewone dag eens in de huid van een dier te kruipen of de natuur eens vanuit een ander perspectief te aanschouwen.
Dat schrijfervaring niet perse nodig is wordt al gauw duidelijk.
Een schat aan mooie teksten en notities verzameld op deze eerste echte lentedag. Daar kunnen nog heel wat mooie schrijfsels uit voortvloeien.
Dat schrijven verbindend werkt is voor mij overduidelijk.
Schrijven in de natuur, voor herhaling vatbaar.
TJ 13-3-2017
De Glimlach van herinnering - Workshop
'Zeg Esther, hoezo een workshop om te schrijven over overleden mensen? Dat is toch mosterd na de maaltijd.'
Ik moest grinniken over deze opmerking want wat mij betreft is de maaltijd van een vriendschap of familieband na de dood niet voorbij. En ik denk dat velen met mij, dat zo voelen.
Maar ja, ergens klopt de stelling ook weer wel. Ik zou nog zo graag vragen stellen, praten over hoe dingen waren. Wat zou ik mijn opa nog graag vragen over de dingen die hij meemaakte in Kevelaer waar hij in de oorlogsjaren als Nederlandse man te werk gesteld was. En mijn moeder zou ik willen vragen hoe dat was om na je huwelijk verplicht te moeten stoppen met werken. Opgeleid als verpleegkundige aan de kant gezet omdat ze trouwde. Voor mij in deze tijd een zeer vreemde gedachte. In 1966 ging dat zo. Pff en nog zoveel meer te vragen...
Vragen stellen gaat niet meer, praten is een eenrichtings-verkeer geworden als iemand die je lief hebt er niet meer is.
Herinneren en die herinneringen in woorden vastleggen kan nog wel. En dat helpt, dat helpt ordenen, dat helpt vasthouden waar je moet loslaten, dat geeft troost. Ook al is het 'live' gedeelte voorbij, de band is niet weg.
Schrijven is zoveel meer dan woorden tot een mooie tekst weven. En daarom is het zo fijn om ook na de dood nog over iemand die je lief hebt te blijven schrijven. Daarom doe ik dat en daarom wil ik daar ook anderen bij helpen.
De glimlach blijven vangen. Altijd de glimlach vasthouden.
De mosterd is ook na de maaltijd nog zeer de moeite waard!
'Ohh nee dat durf ik niet!' 'Mijn tekst was nog niet af' ' Het is niks geworden' 'Ik lees dit niet voor, het is flut' Deze reacties hoor ik vaak in de eerste les van een nieuwe schrijfcursus. Het is ook even wennen dat je weer mag spélen. Spelen met woorden, het is nodig om tot iets te komen. Ik help je daarbij. Ik leer je dat spelen. Wat je schrijft in de les is ALTIJD goed. Iedereen in de les zit met ditzelfde probleem. Een tekst kan niet direct perfect zijn. En dat hoeft ook niet. Je leert stapsgewijs en in ongedwongen sfeer de fases van het schrijven kennen.
En ja: het kan eng lijken: je teksten voorlezen aan je medecursisten. Voorlezen in de les en zo met de ander je teksten delen, mág, het hoeft niet! Toch maak ik zelden mee dat een cursist gebruik maakt van de mogelijkheid om 'ik pas' te zeggen. Dat komt doordat je snel ervaart hoe fijn het is om je tekst te delen, te horen hoe jouw woorden op een ander overkomen, wat ze 'doen' met die ander. In een groep les hebben, heeft als grote voordeel dat je elkaars teksten en vragen mee mag maken. Je deelt in elkaars leerproces.
Als je schrijfdocent zorg ik ervoor dat elke keer duidelijk is op welke punten we elkaar feedback geven en dat je 'ik pas' mag zeggen, zonder verdere uitleg.
Op de foto zie je een groep cursisten in de bibliotheek Ligne van Sittard. (Met dank aan deze cursisten voor hun goedkeuring dat ik deze foto mag plaatsen)
PS Nosce te ipsum -> Ken jezelf.
FACEBOOK Recensies
Toeval bestaat niet, zeggen ze! Mijn oog viel op een schrijverscursus in de Domijnen Sittard, verzorgd door Esther. In mijn hoofd spookte vaker de gedachten; " hoe zou je nu een boek moeten schrijven of verhalen?? Ik heb dan ook geen seconde geaarzeld en me stante pede opgegeven.
In een kleine, enorm gezellige setting zitten we met een groep van elf enthousiastelingen bijeen. Esther reikt ons door middel van korte theorieën, voorbeelden en oefeningen handvatten aan hoe een verhaal te schrijven. De oefeningen zijn ook voor een beginneling zoals ik goed te doen en zoals Esther het zelf verwoord ' schrijven kan iedereen.....op zijn eigen wijze!
De oefeningen prikkelen mijn fantasie enorm en ik doe mijn "huiswerk" dan ook met een smile van oor tot oor.
Alles is vrijblijvend, je mag, maar hoeft niet je pennenvruchten met de anderen delen. Dit doen we in kleine groepjes en dit zorgt voor een lach maar soms ook een traan van ontroering.
Kortom, ik ben heel blij dat ik dit "avontuur" ben ingestapt. Onze groep is zo enthousiast dat we alle elf (!) samen met Esther doorgaan. Dat zegt genoeg, is mijn mening.
__________________________________________